Παλιό στρατόπεδο Παύλου Μελά: ο στρατός κάνει κηδείες με ξένα κόλλυβα, οι επιχειρηματίες σχέδια κερδοσκοπίας, οι παπάδες αρπαχτές κι οι τοπικοί κοτζαμπάσηδες επικυρώνουν...

Ύστερα από κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών αναβλήθηκε η χτεσινή τακτική (1 Δεκέμβρη) συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δ. Παύλου Μελά που είχε σκοπό να εγκρίνει την απόφαση για την επονείδιστη σύμβαση “παραχώρησης” του χώρου στο δήμο. Η σύμβαση προβλέπει εν ολίγοις το χτίσιμο 25 στρεμμάτων για χάρη του στρατού, άλλα τόσα για να βολτάρουν οι καραβανάδες, το απαραίτητο “ιερό” οικόπεδο των παπάδων της τοπικής μητρόπολης, ένα δίχως κόπο εξτραδάκι της τάξης του 10% που θα τσεπώνει “της Ελλάδας ο φρουρός” απ' όποια επιχειρηματική δραστηριότητα αναπτυχθεί στο χώρο και την έμμεση απόδοση στους πολίτες (βλ. τοπικοί άρχοντες) του υπόλοιπου αλλά μονάχα για μιάμιση γενιά (49 χρόνια)! Τα έξοδα για τη διαμόρφωση αφορούν το Δήμο κι όταν η σύμβαση λήξει, ο στρατός θα παραλάβει ωραία και καλά όλο το χώρο σενιαρισμένο, διαμορφωμένο και έτοιμο για οικοπεδοποίηση, εμπορική εκμετάλλευση ή ότι άλλο του καπνίσει! Η σαλαμοποίηση βαφτίζεται “απόδοση στην τοπική κοινωνία” και απαραίτητος όρος της είναι η απουσία της τελευταίας απ' τα γεγονότα – οι ειδικοί που θέλουν το καλό της περισσεύουν άλλωστε.

Πέρα απ' το τυπικό του πράγματος, ο πραγματικός αγώνας για την υπεράσπιση της συγκεκριμένης έκτασης απ' τους αρπαχτικούς φορείς της τοπικής και κεντρικής εξουσίας ξεκινάει τώρα απ' τις γύρω γειτονιές. Κρατώντας ένα στέκι στη Νεάπολη, μια περιοχή που βρίσκεται απέναντι απ' το παλιό στρατόπεδο (απ' τις πιο πυκνοκατοικημένες στην Ελλάδα και με έντονη την έλλειψη ανοιχτών δημόσιων χώρων), δεν μπορούμε παρά να αναλάβουμε το κομμάτι που μας αναλογεί απ' την προσπάθεια αυτή. Πόσο μάλλον, όταν αφορά την ιστορική διάσταση του ζητήματος – τα ντουβάρια του παλιού στρατοπέδου είναι βαμμένα απ' το αίμα όσων βασανίστηκαν κι εκτελέστηκαν απ' τους Ναζί, τα ντόπια τσιράκια τους & τους εθνικόφρονες διαδόχους τους και στοιχειωμένα απ' τις ιστορικές μνήμες, πράματα που για μας ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ακριβώς επειδή είναι περασμένα, δηλαδή αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας.

Λαϊκή Βιβλιοθήκη, 

2 Δεκέμβρη