Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΝΕΑΠΟΛΗΣ – 16 Οχτώβρη του ’44
[Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο 6ο φύλλο (23 Οχτώβρη του 1944) της εφημερίδας “ΕΦΟΔΟΣ” (οργάνου του Συμβουλίου Πόλης της ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης). Αντιγράφουμε από το φωτοτυπημένο εξώφυλλο που περιλαμβάνεται στην έκδοση του Τ. Κατσαρού “Οι Αντάρτες δεν Προσκυνούν” - εκδ. Διάδοση, 2017)]

Στις 11 επετέθηκε ένα νέο κύμα από 108 ταγματαλήτες, οι 52 με κέντρο τη Νεάπολη. Ούτε μπόρεσαν να πλησιάσουν και τράπηκαν γρήγορα σε φυγή, παίρνοντας μαζί τους 4 τραυματίες.
Στις 12 αρχίζουν και βάλουν τα πολυβόλα από τα κάστρα μέχρι τις δύο. Μα ο ΕΛΑΣ τους απαντά. Ο κόσμος χαλάει από το ντουφεκίδι. Οι ταγματαλήτες χτυπούν τα σπίτια φωνάζοντας “ανοίχτε, κι εμείς χριστιανοί δεν είμαστε;”.
Στα καταφύγια της Καλιθέας δικά μας παιδιά απέκλεισαν 5 ταγματαλήτες και τους έβαλαν φωτιά με βενζίνη και κλαδιά. Πιάστηκαν κι άλλοι 18 αλήτες και προδότες από τους οποίους οι τέσσερις πέρασαν από λαϊκό δικαστήριο και εχτελέστηκαν την ώρα της μάχης. Συνεργεία από επονίτες κουβαλάνε νερό, πυρομαχικά, τρόφιμα, τ’ αετόπουλα γίνονται σύνδεσμοι, ανιχνευτές, όλος ο κόσμος βοηθάει στη μάχη. Οι τηλεβόες μιλούν ακατάπαυστα. Συνεργεία από επονίτισσες βγαίνουν σε παλλαϊκό έρανο μετά τη μάχη, με τεράστια επιτυχία. Καθένας κάτι θέλει να δώσει για τα παιδιά.

Και τα παλληκάρια που βαστάνε το όπλο, ξενυχτούν στα περάσματα, ακοίμητοι φρουροί στη συνοικία τους.
ΣΤΗΝ ΞΗΡΟΚΡΗΝΗ
Στις 16/10 διαδήλωση από 1.000 νέους στην Ξηροκρήνη. Δάκρυα συγκίνησης σ’ όλο το λαό που έβλεπε να περνούν τα παλληκάρια μας. Μέσα στη διαδήλωση ανακάλυψαν κάπου δυο χαφιέδες. Ένας γέρος όρμησε και τον τσάκισε τα μούτρα στις μπουνιές. Ο ίδιος αργότερα παρουσιάστηκε στο φρουραρχείο και ζητούσε επίμονα να καταταγεί στον ΕΛΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου